postępowanie sądowe

См. также в других словарях:

• postępowanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. postępować. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}postępowanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. postępowanieań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• postępowanie — n I 1. rzecz. od postępować Karygodne postępowanie. Zasady, normy postępowania. Czyjeś postępowanie przynosi komuś zaszczyt, ujmę. 2. praw. «działalność sądu, tryb działania sądu; także: wszczęcie i prowadzenie procesu sądowego» Postępowanie… …   Słownik języka polskiego

• doraźny — «zastosowany okolicznościowo, w pewnej sytuacji, zadowalający na razie; dorywczy, okolicznościowy, natychmiastowy» Doraźny cel, środek, zysk. Doraźne niebezpieczeństwo. Udzielić doraźnej pomocy. Dbać o doraźne korzyści. ∆ med. Leczenie doraźne… …   Słownik języka polskiego

• wdrażać — ndk I, wdrażaćam, wdrażaćasz, wdrażaćają, wdrażaćaj, wdrażaćał, wdrażaćany wdrożyć dk VIb, wdrażaćżę, wdrażaćżysz, wdroż a. wdróż, wdrażaćżył, wdrażaćżony 1. «ćwiczeniem wyrabiać w kimś jakąś umiejętność, sprawność, zaprawiać kogoś do czegoś;… …   Słownik języka polskiego

• sądowy — sądowywi «dotyczący sądu, sądzenia, wymiaru sprawiedliwości» Aplikant, biegły, kurator sądowy. Akta, koszty sądowe. Procedura, rozprawa, sesja sądowa. Władza sądowa. Dochodzić czegoś na drodze sądowej. ∆ Medycyna sądowa «dział medycyny zajmujący… …   Słownik języka polskiego

• rewizja — ż I, DCMs. rewizjazji; lm D. rewizjazji (rewizjazyj) 1. «przeszukiwanie przez władze śledcze mieszkania lub innych pomieszczeń, przeglądanie rzeczy, obszukiwanie osób w celu uzyskania dowodów przestępstwa albo w celu znalezienia przedmiotów z… …   Słownik języka polskiego

• sporny — 1. «będący, mogący być przedmiotem sporu, dający się kwestionować» Sporne kwestie, sprawy, zagadnienia. ∆ praw. Postępowanie sporne, sprawa sporna «postępowanie sądowe, sprawa sądowa, w których strony występują wobec siebie ze skonkretyzowanymi… …   Słownik języka polskiego

• umorzyć — dk VIb, umorzyćrzę, umorzyćrzysz, umórz, umorzyćrzył, umorzyćrzony umarzać ndk I, umorzyćam, umorzyćasz, umorzyćają, umorzyćaj, umorzyćał, umorzyćany 1. «zmniejszyć lub zlikwidować zobowiązanie pieniężne uzyskując zrzeczenie się należności przez… …   Słownik języka polskiego

• nadzwyczajny — [wym. nad zwyczajny] nadzwyczajnyni 1. «wybijający się ponad przeciętność, bardzo rzadko się zdarzający; niepospolity, niezwykły, niebywały, wyjątkowy» Nadzwyczajna pamięć, siła. Nadzwyczajne zdolności. Nadzwyczajny człowiek. Nie wydarzyło się… …   Słownik języka polskiego

• procedura — ż IV, CMs. proceduraurze; lm D. proceduraur 1. «unormowany przepisami, zwyczajami sposób prowadzenia, załatwiania jakiejś sprawy; tok, tryb, przebieg czegoś» Obowiązująca, prosta, skomplikowana, zawiła, złożona procedura. Procedura badawcza,… …   Słownik języka polskiego

• tryb — m IV, D. u, Ms. trybbie; lm M. y 1. «ustalony porządek, zwyczaj załatwiania określonych spraw; metoda postępowania, sposób, system» Tryb postępowania, załatwiania czegoś. Sprawa została załatwiona w trybie przyśpieszonym. Wszystko idzie, toczy… …   Słownik języka polskiego